Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki
oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını
mahvettiğini görmüş.
Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış.
Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun
kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş
ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış.
Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve
gayet masum bir ifadeyle, “Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok
üzgünüm.” demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş:
“Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?” Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş...
Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde
bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz; genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz.
İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden
yapılan şeyler, insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden
önce durun ve düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin.
Bir çok yerde var bu yazı, mail olarakta aldım daha önce. Güzel ve anlamlı olduğu için paylaşmak istedim.
oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını
mahvettiğini görmüş.
Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış.
Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun
kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş
ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış.
Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve
gayet masum bir ifadeyle, “Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok
üzgünüm.” demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş:
“Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?” Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş...
Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde
bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz; genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz.
İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden
yapılan şeyler, insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden
önce durun ve düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin.
Bir çok yerde var bu yazı, mail olarakta aldım daha önce. Güzel ve anlamlı olduğu için paylaşmak istedim.
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder
Merhaba;
yazılarımı okuyup, yorum yapmaya zaman ayırdığınız için teşekkürler...
Eminim ki; yorumlarınız saygı çerçevesi içinde olacaktır.